Alix Garin

Jest to pierwsza powieść graficzna, którą zdecydowałam się przeczytać i wydaje mi się, że lepiej nie mogłam zacząć. Historia ta była piękna i poruszyła mnie dogłębnie. Przedstawia ona niesamowitą relacje między babcią i wnuczką. Ukazuje ona również trudności jakie muszą pokonywać osoby z choroba Alzheimera, oraz jak wpływa to na ich bliskich. Jest to druzgocący obraz, niesamowicie ciężko patrzy się na rozpacz i zapomnienie krążące wokół tej przypadłości. W komiksie tym ukazany jest pięknie proces dorastania i przemijania. Autorka pokazuje nam jak zmieniamy się, często nie doceniając tego co mamy blisko siebie, co kiedyś było dla nas ważne. Czasami w drodze zwanej, życiem możemy się zgubić i ciężko będzie nam wrócić na właściwy tor. Bardzo poruszyły mnie słowa Babci Marie. „ „Za późno”przychodzi szybciej, niż się spodziewamy. Obiecaj Clémence, że nigdy tego nie zapomnisz.” Cytat ten pokazuje jak bardzo ważnym jest mówienie rzeczy, które chcemy powiedzieć, odpowiednim osobą, żeby się nie ograniczać w tym co robimy. Cieszmy się tym co mamy i nie rezygnujmy z marzeń. Podczas czytania tego komiksu wylałam wiele łez, nie zdawałam sobie sprawy, że tak krótka forma przekazu może mnie tak dotknąć. Bardzo cieszę się, że trafiłam na „Nie zapomnij mnie”, na pewno o niej nie zapomnę a słowa zawarte w tej historii zostaną w moim sercu na długo.